Kolorado Boulder Üniversitesi’nden bir bilim ekibi dünyanın 11500 km üstünde ve ışık hızına yakın hızda dönerek uyduları kızartan, sistemleri bozarak astronotları tehlikeye düşüren durduran katil elektronları bloke eden bir kalkan bulundu. Van Allen radyasyon kuşağında bulunan bu kalkan bugüne kadar bilinmiyordu. “İki simit şeklinde halkadan oluşan Van Allen radyasyon kuşakları , Dünya’yı sararak yüksek enerjili elektron ve protonlarla kuşatıyor,” diyor Kolorado Boulder Üniversitesi’nden Prof. Daniel Baker . Dünya’nın manyetik alanı tarafından tutulan Van Allen radyasyon kuşakları güneşten gelen enerji periyodik olarak büyüyor ve küçülüyor.
Allen radyasyon kuşakları Iowa Üniversitesi’nden Prof. James Van Allen ve ekibi tarafından 1958’de keşfedilen Van Allen Radyasyon kuşakları Dünya’nın 40000 km üstüne kadar uzanan iç ve dış kuşaktan oluşan görünmez bir yapı. 2012’de ise NASA ikiz Van Allen uzay aracını yollayarak üçüncü bir depolama kuşağını aramaya başladı.
En son gizem ise kuşağın iç kenarında 11500 km civarında bulunan süper keskin kuşak. Bu kuşak kalkandan gelen süper hızlı elektronları bloke ederek Dünya’nın atmosferinin derinliklerine yolluyor.
“Bu elektronların uzayda camdan bir duvara gitmesine benziyor. Hatta Star Trek’i uzaylı silahlarından koruyan güç kalkanlarına benziyor. İşte bu elektronları bloke eden görünmez bir kalkan gibi. Bu gerçekten çok zor bir bulmaca,” diyor Prof. Baker.
Araştırma ekibi başlangıçta, Dünya’nın çevresinde saniyede 160900 km’den hızlı dönen aşırı yüklü elektronlar üst atmosfere doğru yavaşladığını ve hava molekülleriyle etkileşime girerek temizlendiğini düşünüyordu.
Ekip sonrasında bu gibi bir bariyerin olabileceğine dair senaryolar üretti. Ekip bu gibi manyetik alan çizgileri varsa Dünya’nın kutupları arasında aynı ipteki boncuklar gibi gidip geleceğini düşündüler. Ayrıca Dünya’dan gelen radyo sinyallerinin bariyerdeki yüklü elektronlara saçılarak aşağı hareketi önleyeceğini düşündüler.
“Genelde doğa keskin hatları sevmez, bu nedenle onları yumuşatır, bu nedenle biz içe ve dışa doğru rölativistik elektronlar umabiliriz. Ne kadar yavaş olacağı belli değil ama, bu parçacıklar arasında kademeli bir hareketin olması gerekiyor , bu da uzayın bu bölümünde keskin, sürekli bir kuşak olduğu anlamına gelebilir, “ diyor Prof. Baker.
Diğer bir senaryo ise büyük soğuk bir bulutun, elektriksel yüklenmiş gaz olarak, plazmafer adı verilen ve Dünya’nın 1000 km yukarısında başlayarak Van Allen Kuşağı’nın dışlarına doğru giderek düşük frekansta elektronlar yayarak ,elektromanyetik dalgalarla plazmaferik bir ıslık yaratabileceğini söylüyor Baker. Bu ses hoparlörden gelen beyaz gürültüye benziyor.
Prof. Baker bu plazmaferik ıslığın uzay bariyeri bulmacasını çözmede rol oynayabileceğini belirtiyor. Güneş’in taç küre atımında, Dünya’nın manyetosferinde belli sürelerde gedikler açılabileceğini düşünüyor.
Kaynak :http://www.sciencedaily.com/releases/2014/11/141126133829.htm
Araştırma Referansı :
- D. N. Baker, A. N. Jaynes, V. C. Hoxie, R. M. Thorne, J. C. Foster, X. Li, J. F. Fennell, J. R. Wygant, S. G. Kanekal, P. J. Erickson, W. Kurth, W. Li, Q. Ma, Q. Schiller, L. Blum, D. M. Malaspina, A. Gerrard, L. J. Lanzerotti. An impenetrable barrier to ultrarelativistic electrons in the Van Allen radiation belts. Nature, 2014; 515 (7528): 531 DOI: 10.1038/nature13956