Microsoft Silica Projesi kapsamında Norveç’teki Global Müzik Kasası’nda 10 bin yıl bozunmadan saklanabilecek bir cam disk teknolojisi geliştirdi. Günümüzdeki modern saklama teknolojileri güçlü manyetik alanlara ya da güç kesintilerine karşı yeterince korunaklı değildir.
En güvenli veri merkezleri bile, iklim değişikliğinin neden olduğu giderek yaygınlaşan ve ciddi çevresel felaketlere karşı savunmasızdır. Uzun süreli bir elektrik kesintisi veya bir saldırıdan ya da daha da kötüsü Güneş’ten kaynaklanan, büyük ölçekli bir elektromanyetik darbe olması durumunda bir çoğumuzun verisi kaybolacaktır. En iyi senaryoda bile Blu-Ray’ler, arşiv bantları, sabit sürücüler ve hatta katı hal sürücüleri gibi fiziksel depolama ortamları sadece 30-40 sene dayanabilir.
Arşiv verilerinin geleceği olabilecek bardak altlığı büyüklüğündeki bu cam parçası, 1978 Warner Bros. filmi
Superman’i içeriyor Microsoft- Jonathan Banks
İşte insanlık tarihinin uzun süre korunması için Microsoft, Silica projesi kapsamında cam üzerine veri depolama üzerinde çalışıyor. Warner Bros ile işbirliği Microsoft ilk olarak 2019’da 1978 yapımı Superman filmini bir dilim kuartz silika cam üzerine yazdı ve okudu. Bu kuartz dilimi 7,5 cmx7,5 cm ve 2mm kalınlığındaydı. Bu kuartz silika dilimi 75,6 gb kadar veri tutabiliyordu. Bu cam parçası çizildikten, pişirildikten, kaynatıldıktan, mikrodalgaya maruz bırakıldıktan, su altında kalsa veya manyetikliği alındıktan sonra bile halen okunabiliyor.
Microsoft bu teknolojiyi daha da geliştirdi ve saklama kapasitesini 75,6 gb’dan 7 TB’a çıkardı. Ayrıca 1000 yıl olan saklama ömrünü 10000 yıla çıkardı.
Ayrıca Microsoft binlerce sayfa cam tabakasının arşivlenebileceğini gösterdi. Dikkatlice kataloglanmış binlerce cam slayt, potansiyel olarak yüzyıllar veya binlerce yıl boyunca sıralarını bekleyebilecekleri kütüphane raflarında sıralanmıştır. Birisinin bir veri parçasını alması gerektiğinde, robotlar raflardaki raylar boyunca doğru noktaya doğru koşuyor, gerekli slaytı bularak, okuyucuya geri gönderiyor.
Microsoft’un kendi bünyesinde bu tür bir sistemi Azure veri merkezlerine uygulama planları var ancak aynı zamanda diğer şirketlerle de çalışıyor. Elire adlı bir risk sermayesi şirketi, Norveç’in Svalbard kentinde, Küresel Tohum Kasası’nın evi olarak tanıyabileceğiniz bir Küresel Müzik Kasası inşa etme planlarını duyurdu. Şirket, bu işitsel arşivin, klasik operalardan modern pop ve yerli müziğe kadar “müzik mirasını” gelecek nesiller için korumak üzere tasarlandığını söylüyor.
Fikir ne kadar ilgi çekici olsa da, ciddi bir koruma eyleminden ziyade bir tanıtım gösterisi gibi göründüğünü kabul etmeliyiz. Veriler güvende olsa bile robotlar yeni başarısızlık noktaları mı? Onları yangınlardan, su baskınlarından, Elektromanyetik atımlardan ve diğer tüm tehditlerden koruyacak ne var? Peki ya algoritmaların yönlendirdiği hassas lazerler olan okuyucular? Büyük olasılıkla, 12.000 yılında Küresel Müzik Kasası’nın kalıntılarına rastlayan herhangi bir arkeolog, onu bir kristal bardak altlığı koleksiyonu olarak bir müzede sergileyecektir.
Ancak bu cam veri depolamanın (çok) kısa vadede faydaları var. Birincisi, mevcut veri merkezlerinin ortamı serin ve çevrimiçi tutmaya çalışırken ödediği büyük elektrik faturalarını azaltacaktır; bu slaytlara veri bir kez yazıldığında oda sıcaklığında stabildirler ve eski durumlarını korumak için herhangi bir enerjiye ihtiyaç duymazlar. Ayrıca şirketlerin birkaç yılda bir arızalı sürücülerden veya bantlardan veri aktarımı yaparak zaman, enerji ve para harcamasına gerek kalmayacak.
Project Silica ekibi, projenin gerçek hayata geçirilmesi için halen 3-4 aşama olduğunu belirtiyor. Videoda tanıtımı görebilirsiniz.
Kaynak: https://newatlas.com/computers/microsoft-project-silica-glass-data-storage-10000-years/
