Yıllardır astronomlar galaksimizin merkezindeki tuhaf cisim hakkında çalışma yapıyordu. Kafa karıştıran nesne, galaksimizin merkezindeki devasa kara deliğe doğru ilerleyen hidrojen gaz bulutu olduğu tahmin ediliyordu.
Nesnenin kara deliğe en yakın olduğu dönemde gözlemler yapan UCLA’dan (Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles) astronomlar G2 olarak bilinen nesne bulmacasını çözdüklerine inanıyor.
Andrea Ghez tarafından yönetilen ekibe göre G2 büyük ihtimalle kara deliğin etrafında yörüngeye girmiş, gaz ve tozlar tarafından örtülmüş ikili yıldız çiftinden oluşmuş. Hareketleri kara deliğin devasa çekim gücü tarafından yönlendiriliyor. Araştırmanın detayları Astrophysical Journal Letters dergisinde yayınlandı. Astronomlara göre G2 hidrojen bulutu olsaydı kara delik tarafından parçalanırdı ve bu durumunu çarpıcı şekilde değiştirebilirdi.
Andrea Ghez, “G2 yaşamayı başarmış ve yörüngesinde mutlu bir şekilde ilerlemeyi sürdürüyor; sıradan bir gaz bulutu bunu başaramazdı. Basitçe anlatmak gerekirse G2 kara delikten etkilenmemiş.” diyor.
Kara delikler, yüksek yoğunlukta maddenin çökmesi sonucu oluşurlar ve çekim alanlarından ışık dahil hiç bir şey kaçamaz. Doğrudan bir kara deliği göremezsiniz ama yakınındaki yıldızlara olan etkilerinden dolayı görünür imzalar bırakır.
Devasa büyüklükte kara deliğin yakınlarındaki binlerce yıldızı gözleyen Andrea Ghez’e göre, G2 kara deliğin yakınında tek bir yıldız şeklinde birleşen iki yıldızlardan oluşuyor. Kara deliğin devasa çekim gücü yıldız çiftini tek yıldız halinde birleşmeye zorlamış. Ayrıca Ghez, galaksimizdeki devasa yıldızların, yıldız çiftlerinden meydana geldiğini not düşüyor.
Çeviri Bilimnedir.com’dan alınmıştır ve Gerçek Bilim tarafından derlenmiştir.
Araştırma referansı için:
- G. Witzel, A. M. Ghez, M. R. Morris, B. N. Sitarski, A. Boehle, S. Naoz, R. Campbell, E. E. Becklin, G. Canalizo, S. Chappell, T. Do, J. R. Lu, K. Matthews, L. Meyer, A. Stockton, P. Wizinowich, S. Yelda. DETECTION OF GALACTIC CENTER SOURCE G2 AT 3.8 μm DURING PERIAPSE PASSAGE. The Astrophysical Journal, 2014; 796 (1): L8 DOI: 10.1088/2041-8205/796/1/L8
