Miami tabanlı özel bir araştırma organizasyonu geçtiğimiz ay yunusların ekolokasyon yaparken çıkardığı yüksek frekanslı sesleri kullanarak, bir dalgıcın su altındaki tartışmalı resmini yayınladı. Eğer bu resmin oluşmasında oluşan resim kanıtlanırsa, bazı hayvanların suların derinliklerinde karanlıkta nasıl gördüğü anlaşılabilir.
Jack Kassewitz ve eşi Donna Kassewitz tarafından kurulan Speakdolphin.com adlı özel projede yunusların nasıl iletişim kurduğu araştırılıyor.
Yunuslar,domuzbalıkları, dişli balinalar, yarasalar ve hatta bazı kör insanların yüksek frekanslı çıtlamalar kullanarak, yankılanan sesi yorumlayarak yollarını buldukları düşünülüyor. Bu şekilde görmeye ekolokasyon veya biyosonar adı veriliyor. İlk olarak kaptan Jacques Cousteau, derinlerde bu duyu sisteminin nasıl işlediğini anlamaya çalışmıştı.
Speak Dolphin araştımasında yunuslar doğada bulunmayan haç, saksı gibi nesnelere de tabi tutuldu. Kassewitz yunusların ekolokasyon deneylerinde kaydedilen seslerinden, bu cisimleri hayret verecek şekilde doğrulukla belirlediğini tespit ettiğini düşünüyor. Ekip ekolokasyon sinyali ses dalgalarında gerçekten neden gerçekleştiğini tespit etmek için yollar arıyor.
Kassewitz sonrasında CymaScope(simaskop) adı verilen cihazın mucitlerinden biri olan John Stuart Reid’e ulaşarak birlikte çalışmaya başladı. Simaskop adı verilen cihaz ultra saf su yüzeyinde sonik vibrasyon izlerini yakalıyor. Kassewitz yunusların seslerini kaydederek, İngiltere’de Reid’e cymascope görüntüleri yaratması için yolladı.
Çoğumuz ses dalgalarının ancak sinüs dalgaları gibi diyagramlar oluşturduğunu düşünürüz. Fakat cymaskoplar simatiklere dayanıyor. Fizikte sesin nasıl işlediğini gösteren alternatif bir teori bu.
Simatiklere basit bir örnek verilirse, yüzey ince parçacıklardan oluşan bir kaplama,macun veya sıvıyla kaplanıyor. Yüzey sesle titreştirildiğinde, çözeltideki ses frekansları cismin geometrisine benzer bir geometri ortaya çıkarıyor.
Reid simaskopu ince su filmi üzerindeki sesi yönlendirerek, kamera titreşim şablonlarındaki çapraz kesit bölümlerini kaydediyor.
Kasewitz 10 resimden sonra , bunlardan birinin sağ açılı çizgiler olduğunu keşfetti. Sonrasında İngiltere’yi arayarak, bütün bu çizgilerin düz ve sağ açılı çizgiler olduğunu belirtti. Sonrasında sadece ses dalgalarını gönderdiğinde , John orada ne olduğunu bilmiyordu. İşte bu ses dalgaları bir küpten yansıyan yunus sesleriydi.
Sonrasında Kassewitz ve arkadaşları daha fazla deney yapmaya karar verdi. N1 küp, N2 haç, N3 saksı ve N4 lastik ördek, N5 su altında bir adam ve N6 bir insan yüzüydü(halen gözden geçiriliyor). İşte İngiltere’ye giden veriler, sayesinde yunusların gerçekten ne gördüğünü anlamış oldu. simaskop’ta gerçekten bir adamın resmi açığa çıktı.
Mart 2015’de Kassewitz 3D yazıcı organizasyonuyla anlaşarak 2D görüntüyü 3D haline getirdi.Sonrasın simaskoptan kalan resim karakterlerine uygun bir şekilde renkli bir halde basıldı.
Kassewitz birkaç bilim adamına danışarak bulguları değerlendirmeye başladı. Memeli deniz hayvanları üzerinde yapılan çalışmalar, yunuslardaki ses sinirlerinin doğrudan görsel kortekse bağlandığını gösterdi. Körlerde yapılan araştırmalar ise körlerinde klikleme kullanarak, görsel korteksle ses korteksi arasında bağlantı kurduğunu gösterdi.
Kassewitz bulgularında halen şüpheciliğe açık olduğunu belirtiyor. Yunusların neden ses yolladığını bildiğimizi sanıyoruz. Artık yunusların biyolojisinin bu resmi yorumlamaya yaradığını biliyoruz. Asıl soru ise ; Bu koklear yol ile görüntüye çevrilip çevrilmediği ?
Kassewitz ve ekipi 15 Ocak 2016’da bilimsel bir makale yayınlanacak. Kabul edildikten sonra, Meksika La Paz’da XXXIV. Deniz Memelileri Uluslararası Toplantısı’nda sunulacak.
Kaynak : http://www.gizmag.com/dolphin-sight-diver-ecolocation-image/40759/
Bir Yorum