Araştırmacılardan oluşan bir ekip aynı kalp gibi atan fakat tabakalar şeklinde dizilerek, istenildiğinde ayrılabilen sentetik bir kalp ürettiler.
Normalde sentetik kalp dokuları üretilirken, biyo-bozunur insan yapımı kimyasallarla, laboratuvarda üretilen canlı hücreler birleştirilir. Bu dokular çalışsa da sınırlı kabiliyete sahip olabiliyorlar. Bazı üretim metotları hücrelerin son şeklini tahmin edilmez kılarken, bazılarında hücrelerin yapı iskeletleri birbirinin üstüne istiflenemez. Biyo-baskı dokular ise genelde iyi olsa da, yine doktorlar tarafından farklı tabakalara ayrılamaz.
Her ne kadar bu istek tuhaf gelse de, sentetik bir kalbi tabakalara ayırmak önemlidir. Bu sayede araştırmacılar farklı tabakaları koruyucu moleküllerle işleyerek adaptasyonlarını arttırabilir. Bu sayede enflamasyonlu bir hastaya uygulama yapılabilir. Toronto Üniversitesi’nden kimya mühendisi Milica Radisic, tabakaları ayırabilme sayesinde zaman, lokasyon ve farklı kaplama molekülleri gibi parametrelerle oynayarak, dokunun dayanıklılığını test edilir. Bu sayede gelecekte daha iyi versiyonlar üretilebilir.
Dokunun aynı cırt-cırt(Velcro) gibi olduğu belirtiliyor. Malzemenin bir tarafı biyobozunur maddeyken, diğer tarafı T-şeklindeki kancalardan oluşuyor.Her tabaka sentetik olarak tek tek yapılıyor. Tabakalar ayrılsa veya birleştirilse de polimer ve moleküller halen dokunulmamış gibi sağlam duruyor.
Bu cırt-cırt benzeri dokuyu yeni doğan farelere verdiklerinde, kalp dokusunun mükemmel bir şekilde adapte olduğunu ve birkaç gün sonra atmaya başladığını gözlemlediler. Sonra hücreleri endotelyal hücre tabakasıyla kaplayarak, vücutta polimerin bozunumu engellenerek, enflamasyonun engellenmesi amaçlandı.
Yine de bilim insanları bunları insan kalp transplantları kullanmayı düşünmüyorlar. Bu dokular sayesinde kalpteki hücrelerin ölüm-yaşam fonksiyonları anlaşılabilecek.
Araştırma Science Advances dergisinde basıldı.
Kaynak : Yazım liderler vadisi‘nde yayınlanmıştır.
