İhmal Edilen Çocuklar Ergenlikte Nasıl Değişiyor ?

Geçtiğimiz sene boyunca ABD sınırındaki ebeveynlerinden ayrılan, çoğu çok küçük yaşta olan pek çok göçmen çocuk sık sık stres, ihmal ve yetersiz sosyal ve bilişsel uyarım yaşadıkları sığınaklara yerleştirildi. Romanya’daki yetimhanelerdeki çocukları kapsayan uzun soluklu Bükreş Erken Müdahale Projesi’nin (BEIP) son bulguları, uzun süreli duygusal ve sosyal yoksunluğun yol açacağı psikiyatrik ve sosyal risklere ışık tutuyor.

BEIP, sosyal yoksunluk ve ihmal görülen kurumsal ortamlarda yetiştirilen çocukların, bilişsel sorunlar, depresyon, anksiyete, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu açısından risk altında olduğunu gösteriyor. Çocukların kaliteli koruyucu ailelere yerleştirmenin, bu etkilerin bir kısmını hafifletebileceğini gösteriyor.

JAMA Psikiyatri dergisi tarafından bu hafta yayınlanan; 8, 12 ve 16 yaşları arasında koruyucu ailelere verilen ve enstitülerde kalan çocukların psikolojik durumlarını karşılaştıran araştırmada, bu tarz enstitülerde yetişen çocukların ergenliğe geçerken ruh sağlığında neler gözlemlendiğini rapor edildi.

Boston Çocuk Hastanesi’nde Gelişim Tıbbı Bölümü profesörü Charles Wade ve Mark Wade tarafından yönetilen araştırmada, 119’u çocuk esirgeme kurumda bakım gören 220 çocuk üzerine çalışıldı.

Kurallara Karşı Gelme Davranışı Yaygın

Araştırma sonuçlarına göre kurumlarda kalan çocukların kaliteli koruyucu bakıma erken yaşta yerleştirilen çocuklarla karşılaştırıldığında, daha fazla psikolojik rahatsızlık semptomları gösterdiği; bunun yanında özellikle de kurallara karşı gelme, otorite figürleriyle anlaşamama, hırsızlık ya da agresyon gibi davranışların daha fazla olduğu rapor edilmiştir. Bu farklılıklar özellikle ortalama 12 yaşlarında ortaya çıkmaya başlıyor ve 16 yaşlarına doğru en fazla hale geliyor. Araştırma bulguları aileleri bir arada tutmadın ya da çocukların olabildiğince erken yaşta kaliteli koruyucu ailelere yerleştirmenin önemini vurguluyor.

“Sonuçlar, bir çocuğun erken dönemde ailesinden ayrıldığında uzun süreli psikolojik gelişimine neler olabileceğine dair literatüre katkıda bulunuyor” diyen araştırmacı Wade’e göre“Bu durum göründüğünden daha karmaşık olsa da, erken dönemde gelişimsel ihmaller yaşayan birçok çocuğun daha sonra pek çok zihinsel sağlık problemi yaşama riskiyle karşı karşıya olduğunu biliyoruz. İyi haber ise, çocukların iyi bir sağlık hizmeti veren yüksek kaliteli enstitülere ya da kaliteli koruyucu evlere yerleştirildiğin bu riskler azalıyor. Ancak yine de bu tür bir ihmal ve yoksunluğu hiç yaşamamış akranlarından daha fazla zorluk çekme olasılıkları oluyor. Yani asıl ihtiyacımız olan şey devlet uygulamalarının çocukların birincil bakım verenlerden(ailelerinden) ayrılmasını önlemektir olmalıdır”.